วัดไชยธาราราม หลวงพ่อแช่ม ความศักดิ์สิทธิ์ของผ้าประเจียด

ประวัติความเป็นมาจากคำบอกเล่าของชาวบ้าน วัดไชยธาราราม หลวงพ่อแช่ม พระครูวิสุทธิวงศาจารย์ญาณมุนีแช่มรับสืบทอดภารกิจต่อมาพระครูวิสุทธิวงศาจารย์นะมุนีแชมป์หลวงพ่อวัดฉลองหรือหลวงพ่อแช่มหรือพ่อท่านสมเด็จเจ้าไม่เพียงเฉพาะคนไทยในภูเก็ตที่มีความเคารพเรื่องสายในหลวงพ่อแช่มชาวจังหวัดใกล้เคียงตลอดจนชาวมาเลเซียในปีหลังต่างก็ให้ความเคารพนับถือหลวงพ่อแช่มเป็นอย่างสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเช้าในกล่องปีนังต่างพากันยกย่องทันเป็นเสมือนสังขะปาโมกข์แห่งเมืองปีนังอีกด้วยเรื่องราวอัตโนมัติของพระเดชพระคุณพระครูวิสุทธิวงศาจารย์ญาณมุนีแชมป์นี้อยู่ไม่มากนักเนื่องด้วยในสมัยที่ท่านมีชีวิตอยู่นั้นมิได้มีการบันทึกหลักฐานหรือจัดพิมพ์หนังสือประวัติมาก่อนที่จะเป็นหลักฐานสืบเสาะค้นคว้าได้นั้นก็มาจากปากคำของชาวบ้านที่อยู่ในละแวกวัดเล่าขานสืบทอดกันมาเมื่อนำเรื่องราวมาประดิษฐ์ประต่อกันก็ได้เนื้อหาใจความพอที่จะสรุปได้ดังนี้พระครูวิสุทธิวงศาจารย์ญาณมุนีเป็นบุตรของชาวบ้านเบาะแสอำเภอทับปุดจังหวัดพังงาบิดาได้ฝากให้เป็นลูกศิษย์ของพ่อท่านเฒ่าส่งผ่านวัดฉลองเพื่อเล่าเรียนหนังสือตามประเพณีนิยมในสมัยนั้นด้วยสถานการณ์ไม่มีโรงเรียนเหมือนสมัยนี้ความรู้ก็ต้องมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์วัดและเล่าเรียนเขียนอ่านโดยมีพระภิกษุสงฆ์เป็นครูอาจารย์สอนให้ต่อมาเมื่อเจริญวัยขึ้นก็ได้บวชเป็นสามเณรเล่าเรียนอยู่ในวัดฉลองจนอายุครบอุปสมบทจึงบวชเป็นพระภิกษุร่ำเรียนวิปัสสนาธุระและคาถาอาคมต่างๆต่อมาจนปีจึงได้เป็นสะพานวัดฉลองอภินิหารเป็นมหัศจรรย์ในปีพุทธศักราช2419รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่5เวลานั้นพวกจีนกรรมกรทำเหมืองแร่ที่เหมืองภูเก็ตได้ก่อการจราจรตั้งตัวเป็นกบฏไม่อยู่ในอำนาจการปกครองของบ้านเมืองสยามได้ช่องสูงผู้คนก่อตั้งขึ้นเป็นคณะเรียกว่าอั้งยี่ก่อเหตุวุ่นวายถึงขนาดเข้ายึดการปกครองของจังหวัดเป็นของตนเวลานั้นทางการบ้านเมืองไม่มีกำลังพอที่จะทำการปราบปรามพวกอ้างอิงให้ราบคาบลงได้ด้วยรักษาตัวเมืองภูเก็ตไว้มิให้ได้รับความเสียหายแต่ตามบ้านนอกออกไปพวกอั้งยี่ก็ได้เชื่อมปล้นสะดมฆ่าฟันผู้คนตามใจชอบไม่มีใครต่อสู้ได้จึงเป็นการจราจรทั่วไปในเมืองภูเก็ตเมื่อพวกอั้งยี่รกไล่ใกล้วัดเข้ามาชาวบ้านที่เป็นลูกศิษย์ของท่านพระครูวิสุทธิวงศาจารย์ญาณมุนีแช่มได้เข้านมัสการหลวงพ่อนิมนต์ท่านให้หนีออกจากวัดก่อนเพื่อความปลอดภัยหลวงพ่อแช่มท่านไม่ยอมไปด้วยและเหมาะกับบรรดาลูกศิษย์ว่าข้าอยู่วัดนี้มาตั้งแต่วัยเด็กจนอายูถึงจนป่านนี้แล้วทั้งเป็นสมพารเจ้าวัดอยู่ด้วยจะทิ้งวัดไปเสียไรได้พวกสูเจ้าจะหนีก็หนีไปเถิดแต่ข้าไม่ไปละอยู่ในวัดจะต้องตายก็ต้องตายอยู่ในวัดชาวบ้านเห็นว่าหลวงพ่อไม่ยอมไปจึงจะขออยู่ด้วยและขออะไรคุ้มตัวสักอย่างหลวงพ่อได้ทำผ้าประเจียดแจกให้โพกหัวกันคนละผืนเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจให้ชาวบ้านในที่สุดช้าวบ้านได้ต่อสู้ไร่พวกอั่งยี่จนแตกพ่ายหนีไปได้ในที่สุดและไม่ว่าอั่งยี่จะยกพวกมาดจมตีกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก้ไม่สามารถตีฝ่าเข้าไปได้เป็นเรื่องที่น่าแปลกชาวบ้านที่ได้ผ้าประเจียดของหลวงพ่อแช่มไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่คนเดียวจึงเป็นที่มาของความศักดิ์สิทธิ์ของผ้าประเจียดชองหลวงพ่อแช่ม